Zamek w Biesiekierach
Budowniczy zamku w Biesiekierach nie jest do końca poznany, chociaż wiadomo, że była to warownia rodu Sokołowskich. Zamek zbudowano na przełomie XV/XVI wieku na niewielkim wzniesieniu pośrodku sztucznego stawu. Kamienny fundament, mury z cegły, a budowla była budowana ma planie prawie kwadratowym (38mx40m). Po stronie północnej był dom mieszkalny o trzech kondygnacjach, czworobok zamykał mur kurtynowy z budynkiem bramnym w części północnej, wysadzonym przed mur.
Pod koniec XVI wieku właścicielem zamku został kardynał Andrzej Batory, który dokonał niewielkiej przebudowy. W XVII wieku, kolejny właściciel Jan Szczawiński otynkował mury zamku, budynek bramny rozbudował jako wieżę. Przy kurtynie południowej zbudowano dwa budynki połączone krużgankami z budynkiem głównym (krużganki przylegały do murów). Zamek po przebudowie nie miał już tak surowej formy, wnętrza zyskały również nową dekorację.
Zamek był niszczony w wojnach ze Szwedami w XVII i XVIII wieku. Po pożarze w 1731 roku kolejni właściciele (Gajewscy) wykonali częściowy remont z obniżeniem domu mieszkalnego. Później budynki zamkowe kryte strzechą wykorzystywano do celów gospodarczych. W XIX wieku zamek został opuszczony i stopniowo zamieniał się w ruiny.
Zamkowe legendy
Rycerz, który budował zamek, założył się z diabłem Borutą z Łęczycy, że zbuduje zamek bez użycia siekiery. Jednak jeden z budowniczych nazywał się Siekierka, więc rycerz przegrał zakład i musiał oddać duszę diabłu. Jak chce legenda z tego zdarzenia pochodzi nazwa Biesiekiery.
Druga legenda jest o Białej Damie, którą prawdopodobnie jest córka Szczawińskich, czy raczej jej duch. Córka nie chciała wyjść za mąż za kandydata wybranego przez rodziców, więc uwięziono ją na zamku w niedalekich Borysławicach Zamkowych. Ucieczka zakończyła się dla niej tragicznie i jako Biała Dama snuje się czasem po murach zamku w Biesiekierach i Borysławicach Zamkowych.
