Zamek w Szymbarku
Zamek w Szymbarku został prawdopodobnie zbudowany na miejscu wcześniejszego grodu Prusów zbudowanego na niewielkim wyniesieniu otoczonym wodą. Data rozpoczęcia budowy nie jest pewna, prawdopodobnie budowę zaczęto w latach 70-tych XIV wieku, chociaż niektórzy badacze uważają, że początki budowy sięgają końca XIII wieku. Zamek miał być rezydencją prepozyta (przewodniczącego) kapituły pomezańskiej, która sprawowała władzę cywilną w przyznanej jej wschodniej części biskupstwa pomezańskiego w państwie krzyżackim. Trzeba dodać w tym miejscu, że głównym zamkiem kapituły pomezańskiej był zamek w Kwidzynie.
Do roku 1386 ukończono mury obwodowe i 10 baszt (każda inna) oraz część mieszkalną przy zachodnim murze. Zamek był zbudowany na planie prostokąta 75mx92m, na miejscu mającym naturalne walory obronne i takie cechy zamek w Szymbarku oczywiście posiadał. Natomiast przebudowa z początku XV wieku nadawała założeniu charakter rezydencjalno-obronny. Rozbudowano wówczas pomieszczenia mieszkalne i pomocnicze dla potrzeb kapituły, ale podwyższono również mury nawet o 4 metry, przykryto baszty i rozbudowano przedbramie po wschodniej stronie. Zamek w Szymbarku był wówczas nie tylko siedziba prepozyta kapituły, ale również miejscem pracy urzędników diecezji i kapituły.
Zamek sprawiał wrażenie potężnej warowni, ale jego walory obronne były niezbyt wysokie. Podczas wojny trzynastoletniej zamek przechodził z rąk do rąk podczas walk wojsk Polskich i Związku Pruskiego z Krzyżakami i został w końcu zniszczony. Po wojnie zamek został odbudowany i pozostał rezydencją proboszczów katedry diecezji pomezańskiej, którzy byli zazwyczaj prepozytami kapituły. W wojnie 1520 roku nie ucierpiał, ponieważ został poddany polskiemu wojsku. Po sekularyzacji zakonu krzyżackiego właścicielem został książę Albrecht Hohenzollern, a zarządzał nim urząd tzw. Hauptamt, działający na prawie lennym. Majątek i zamek w Szymbarku był w kiepskim stanie aż do momentu kiedy właścicielem stał się Albrecht von Polenz, który pod koniec XVI wieku przebudował zamek w stylu renesansowym, pozbawiając go cech obronnych na rzecz wygody jaką powinna mieć rezydencja. W 1653 roku zamek kupił Jonasz zu Eulenburg, potem właścicielem był Teodorowi von Schlieben, aż w 1699 roku zamek w Szymbarku i majątek kupił Ernst Finck von Finckenstein. Jego syn w latach 1700-1730 dokonał wielkiej przebudowy zamku w stylu barokowym. W latach 1857-1858 dokonano kolejnej przebudowy, budując nowe budynki w stylu neogotyckim i przebudowując w tym stylu niektóre dotychczasowe pomieszczenia. Wokół zamku utworzono park krajobrazowy i zwierzyniec. Ostatnia przebudowa miała miejsce w latach 1904-1934, kiedy to dokonano pewnej rekonstrukcji bryły zamku oraz zaprowadzono elektryczność. Rodzina von Finckenstein mieszkała w zamku do stycznia 1945 roku.
Zamek spalili żołnierze Armii Czerwonej uprzednio rabując co się da. Po wojnie prowadzono prace zabezpieczające, ale przy okazji dokonano niepotrzebnej rozbiórki resztek niektórych budynków. Zamek zmieniał właścicieli, ostatni, którzy zakupili go w 2018 roku zamierzają odbudować go prawdopodobnie z przeznaczeniem na hotel.
Niedaleko jest pałac w Kamieńcu, który również przetrwał wojnę i został spalony przez armię radziecką. W pałacu w Kamieńcu (Schloss Finckenstein) w 1807 roku przez trzy tygodnie kwaterował Napoleon Bonaparte.
