Zamek Wedlów w Tucznie
Pierwotnie Tuczno była to osada Pomorzan, a za czasów Bolesława Krzywoustego gród obronny z siedzibą kasztelana. Gród został zdobyty w 1296 roku przez von Wedla, który założył miasto i zbudował zamek, a tereny przyłączył do Brandenburgii. Miasto Tuczno (obecnie woj. zachodniopomorskie) założono ok. 1306 roku, a gotycki zamek zaczęto budować w 1338 roku. Był to budynek mieszkalny wpisany w czworokątny mur obwodowy. Zamek w Tuczniebył położony w miejscu naturalnie obronnym i był uważany za trudny do zdobycia. Był ważny ze względu na pograniczne połozenie. Od 1365 roku Wedlowie są lennikami polskiego króla. Na przełomie XIV i XV wieku zamek otoczono szeroka fosą.
Zamek w Tucznie w pierwszej połowie XV wieku wielokrotnie oblegali Krzyżacy, którzy trzykrotnie go zdobyli, w 1458 roku spalili. W granice Polski zamek powrócił po pokoju toruńskim w 1466 roku. Od XVI wieku zamek systematycznie przebudowywano, aż stał się rezydencja mieszkalną na planie podkowy, a po likwidacji północnego muru w XVII wieku ostatecznie utracił cechy obronne.
Po 1739 roku zdewastowany zamek w Tucznie przechodził z rak do rąk, a w 1846 roku zmodernizowano dwa skrzydła, a jedno odbudowano na nowo. Od początku XX wieku wykorzystywany jako szpital „Caritas”. W latach trzydziestych XX wieku na stokach zamkowego wzgórza zbudowano 2 bunkry w składzie umocnień Wału Pomorskiego. W 1945 roku zamek częściowo zniszczony na skutek działań wojennych oraz późniejszego wysadzania bunkrów, a w 1947 roku spłonął.
Zamek Wedlów w Tucznie został odrestaurowany w stylu renesansowo-barkowym wg wyglądu z początku XVIII wieku. Obecnie należy do Stowarzyszenia Architektów Polskich jako Dom Pracy Twórczej.