Najciekawsze polskie zamki i ruiny zamków w Polsce. Zamek jest budowlą o charakterze zamkniętym, funkcje obronne mają pierwszeństwo nad funkcjami mieszkalnymi – to cecha decydująca o tym, czy budowla była zamkiem.

Pierwsze zamki w Polsce powstawały pod koniec XII wieku jako rozwinięcie istniejących grodów i budowanych na ich miejscu drewnianych zamków z obwarowaniami ziemnymi. W XIII wieku budowano już zamki murowane z kamieni lub cegieł, chociaż nie zarzucono budowy tzw. zamków przejściowych, czyli obwarowań ziemno-drewnianych z wieżami i fosą oraz wewnętrznej zabudowy szachulcowej.

XIV wiek to budowa zamków murowanych w Królestwie Polskim, przede wszystkim przez Kazimierza Wielkiego i możnowładców. Powstawały również duże zamki na Mazowszu, w państwie krzyżackim, na Śląsku i na Pomorzu. Koniec XIV wieku to czas wprowadzania broni palnej i dostosowania zamków do obrony z użyciem armat i broni palnej strzeleckiej. Obrona zamku zakładała wzmocnienie murów na ostrzał artyleryjski i aktywne prowadzenie ognia armatniego oraz z broni palnej. Zazwyczaj wymagana była znaczna przebudowa zamku. O ile dla indywidualnej broni palnej wystarczyły strzelnice, to mury obronne zamku nie nadawały się do strzelania z armat. Konieczne były bastiony lub basteje, które nie zawsze można było zbudować.

Po 1530 roku zaprzestano budowy zamków, których funkcje obronne przejęły twierdze bastionowe. Zamki przebudowywano na pałace lub po prostu opuszczano.